Λίμνη του φθινοπώρου
Θυμάμαι πολύ καθαρά τώρα όταν συνέβη η ιστορία.Τα φθινοπωρινά φύλλα αιωρούνταν σε μέτρο προς το έδαφος, ανακτώντας τη λίμνη, Wher&3535.101. Κολυμπούσαμε σαν παιδιά, κάτω από τον ήλιο, ήμασταν εκεί για να πάμε στο shire.Εκείνη τη φορά ήμασταν ευτυχισμένοι.Λοιπόν, νόμιζα ότι ήμασταν.Αλλά η αλήθεια ήταν ότι ήθελες να με αφήσεις, όχι να μου πεις.Εκείνη την πολύτιμη νύχτα, βλέποντας τη λίμνη, αμυδρά συνειδητή.Εσύ είπες: " Η ιστορία μας τελειώνει. "
Η βροχή σκότωνε τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού, εσύ σκότωνες την τελευταία μου πνοή αγάπης, από πολύ καιρό πριν.Εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρω με μια άλλη ιστορία αγάπης.Τα πήρες όλα από μένα.Και εκεί στέκομαι, ήξερα ότι θα ήμουν αυτός που θα μείνει πίσω.Αλλά και πάλι βλέπω τη λίμνη με αμυδρή συνείδηση και ξέρω ότι η ζωή μου τελειώνει.